«Ο Πάπας; Πόσες μεραρχίες έχει;» αναρωτήθηκε κάποτε ο Στάλιν. «Ο Σημίτης; Πόσες ψήφους έχει;» θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί σήμερα. Ενδεχομένως καμία, θα απαντήσω εγώ και στις δύο ερωτήσεις. Αλλά...
Υπό αυτή την έννοια, η άκομψη μεταχείριση του πρώην πρωθυπουργού μπορεί να μη στοιχίσει εκλογικά στο ΠαΣοΚ. Η προοπτική της εξουσίας και οι πάσης φύσεως σκοπιμότητες βάζουν πάντα σε δεύτερη μοίρα ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανθρώπινες συμπεριφορές- είναι και αυτό, δυστυχώς, συνηθισμένο φαινόμενο στην πολιτική...
Σίγουρα όμως λέει πολλά για τη συνέχεια. Διότι το ζητούμενο δεν είναι απλώς στις 4 Οκτωβρίου να βγάλουμε έναν πρωθυπουργό- αυτό είναι η άποψη του Καραμανλή... . Το ζητούμενο είναι να αναδειχθεί στην εξουσία μια παράταξη με αρχές, με αξίες, με ιστορία, με σχέδιο και με εύρος κοινωνικών ερεισμάτων. Σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, κάθε μορφής αποκλεισμός λειτουργεί αρνητικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου άνοιξε την πόρτα του ΠαΣοΚ ακόμη και σε πολιτικούς αντιπάλους του (όπως ο Μαύρος, ο Ζίγδης, ο Μπούτος, ο Μπριλλάκης... ), χωρίς ποτέ να κρατήσει λογαριασμό ακόμη και σε στελέχη του ΠαΣοΚ που συγκρούστηκαν ανοιχτά μαζί του (όπως ο Αρσένης ). Μπορεί ο ίδιος να ήταν ιδρυτής του ΠαΣοΚ, αλλά πάντα πολιτεύθηκε με μια αίσθηση ευρύτερης παράταξης, όχι κομματικής ή προσωπικής πλειοψηφίας.
Διότι η ζωή του τόπου δεν σταματάει στις 4 Οκτωβρίου και σε καμία συγκεκριμένη ημερομηνία. Η ΝΔ απέρχεται επειδή πίστεψε ότι οι εκλογές είναι σημαντικότερες από την πολιτική και η εξουσία από τη διακυβέρνηση. Το ΠαΣοΚ όμως θα έπρεπε να είναι προϊδεασμένο και όχι μόνο από την αποτυχία των αντιπάλων του. Αλλωστε ο Καραμανλής κατέστησε σαφές και στη ΔΕΘ και στη συνέντευξη στο Μega ότι μπορεί να μην κερδίσει τις εκλογές αλλά διαθέτει ήδη στρατηγική για την «επόμενη ημέρα». Σε αντίθεση με τον Καραμανλή, το ΠαΣοΚ έχει σήμερα πολύ μεγάλες πιθανότητες εκλογικής νίκης. Το ερώτημα (το οποίο μόνο εκ των πραγμάτων απαντάται...) είναι αν έχει διδαχθεί από τα παθήματα, τα δικά του και των άλλων. Αν δηλαδή έχει αντιληφθεί κάτι που του δίδαξε ο Σημίτης: ότι αυτό που τελικά μετράει δεν είναι ούτε οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις, ούτε οι ασκήσεις αρχηγισμού, ούτε καν οι εκλογικές νίκες. Μετράει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης, η φροντίδα για να αλλάξει η πορεία και η μοίρα του τόπου.
Υπό αυτή την έννοια, η άκομψη μεταχείριση του πρώην πρωθυπουργού μπορεί να μη στοιχίσει εκλογικά στο ΠαΣοΚ. Η προοπτική της εξουσίας και οι πάσης φύσεως σκοπιμότητες βάζουν πάντα σε δεύτερη μοίρα ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανθρώπινες συμπεριφορές- είναι και αυτό, δυστυχώς, συνηθισμένο φαινόμενο στην πολιτική...
Σίγουρα όμως λέει πολλά για τη συνέχεια. Διότι το ζητούμενο δεν είναι απλώς στις 4 Οκτωβρίου να βγάλουμε έναν πρωθυπουργό- αυτό είναι η άποψη του Καραμανλή... . Το ζητούμενο είναι να αναδειχθεί στην εξουσία μια παράταξη με αρχές, με αξίες, με ιστορία, με σχέδιο και με εύρος κοινωνικών ερεισμάτων. Σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, κάθε μορφής αποκλεισμός λειτουργεί αρνητικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου άνοιξε την πόρτα του ΠαΣοΚ ακόμη και σε πολιτικούς αντιπάλους του (όπως ο Μαύρος, ο Ζίγδης, ο Μπούτος, ο Μπριλλάκης... ), χωρίς ποτέ να κρατήσει λογαριασμό ακόμη και σε στελέχη του ΠαΣοΚ που συγκρούστηκαν ανοιχτά μαζί του (όπως ο Αρσένης ). Μπορεί ο ίδιος να ήταν ιδρυτής του ΠαΣοΚ, αλλά πάντα πολιτεύθηκε με μια αίσθηση ευρύτερης παράταξης, όχι κομματικής ή προσωπικής πλειοψηφίας.
Διότι η ζωή του τόπου δεν σταματάει στις 4 Οκτωβρίου και σε καμία συγκεκριμένη ημερομηνία. Η ΝΔ απέρχεται επειδή πίστεψε ότι οι εκλογές είναι σημαντικότερες από την πολιτική και η εξουσία από τη διακυβέρνηση. Το ΠαΣοΚ όμως θα έπρεπε να είναι προϊδεασμένο και όχι μόνο από την αποτυχία των αντιπάλων του. Αλλωστε ο Καραμανλής κατέστησε σαφές και στη ΔΕΘ και στη συνέντευξη στο Μega ότι μπορεί να μην κερδίσει τις εκλογές αλλά διαθέτει ήδη στρατηγική για την «επόμενη ημέρα». Σε αντίθεση με τον Καραμανλή, το ΠαΣοΚ έχει σήμερα πολύ μεγάλες πιθανότητες εκλογικής νίκης. Το ερώτημα (το οποίο μόνο εκ των πραγμάτων απαντάται...) είναι αν έχει διδαχθεί από τα παθήματα, τα δικά του και των άλλων. Αν δηλαδή έχει αντιληφθεί κάτι που του δίδαξε ο Σημίτης: ότι αυτό που τελικά μετράει δεν είναι ούτε οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις, ούτε οι ασκήσεις αρχηγισμού, ούτε καν οι εκλογικές νίκες. Μετράει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης, η φροντίδα για να αλλάξει η πορεία και η μοίρα του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου