Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Αλλη μια νίκη χωρίς σκοπό και χρησιμότητα...

Οι άνθρωποι που προσεγγίζουν την πολιτική με το πνεύμα του ορθολογισμού, εκείνοι που κρίνουν βάσει στοιχείων αντικειμενικά μετρήσιμων και δεν χάσκουν με τα «οράματα», καταλαβαίνουν ότι σε περιόδους κρίσης της οικονομίας χρειάζεται νοικοκύρεμα και, γι’ αυτό, το εκκρεμές της πολιτικής πηγαίνει προς τα δεξιά. Σε περιόδους παχέων αγελάδων, το εκκρεμές μετακινείται αριστερά, διότι υπάρχει περίσσευμα για δαπάνες. Αυτό συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη, ενώ εμείς ετοιμαζόμαστε να μετακινηθούμε προς τα αριστερά.

Εμείς, βέβαια, το έχουμε παρακάνει με την «ιδιαιτερότητά» μας: Δανειζόμαστε όλο και περισσότερο για να ξοδεύουμε κυρίως στον αντιπαραγωγικό τομέα της οικονομίας, ενώ ολοένα μειώνονται αυτά που πουλάμε έξω έναντι εκείνων που αγοράζουμε απ’ έξω. Η ανάγκη για νοικοκύρεμα, στη δική μας περίπτωση, είναι λοιπόν επιτακτικότερη. Αυτή την ανάγκη έκανε ο Κ. Καραμανλής ατζέντα των εκλογών και την έστησε ως παγίδα για το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου. Το δόλωμα για να δεχθεί το ΠΑΣΟΚ την πρόκληση, είναι ότι ο Κ. Καραμανλής θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει κριτική για τις ευθύνες του. Από την άλλη όμως, το ΠΑΣΟΚ θα στριμωχτεί άσχημα, αν δεχθεί να μπει στην κουβέντα που προτείνει η Ν.Δ.: Θα είναι υποχρεωμένο να μιλήσει για επώδυνα μέτρα μείωσης του κράτους, πράγμα που δεν γίνεται εκ της φύσεως του. Το δίλημμα λοιπόν για τους πολίτες θα είναι ανάμεσα σε έναν αμφισβητούμενης ικανότητας πρωθυπουργό, με κατάλληλες πολιτικές για τη μείωση του κράτους και σε έναν άλλον, εξίσου αμφισβητούμενης ικανότητας και χωρίς πολιτικές.

Αν κοιτάξουμε το πολιτικό παιχνίδι σαν μια παρτίδα τάβλι, το ΠΑΣΟΚ κάνει καλά και προσποιείται το κορόϊδο. Διότι αν το ΠΑΣΟΚ που έχασε το 1996 (το σημερινό, δηλαδή, αυτό που βρίσκεται πίσω από τον Γιώργο...), ενισχυμένο από τις new age προσωπικότητες του στενού του κύκλου, καταπιαστεί με τη συζήτηση για το νοικοκύρεμα της οικονομίας κινδυνεύει να αυτοκαταστραφεί πολιτικά. Ομως, αυτή η παρτίδα τάβλι γίνεται με τους παίκτες καθισμένους κάτω από μια ετοιμόρροπη στέγη. Αν ο λαϊκισμός πείσει για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους να αγνοήσουν την πραγματικότητα, οι παίκτες θα εξακολουθούν να κάθονται κάτω από την ίδια ετοιμόρροπη στέγη. Καλώς ή κακώς, ανεξαρτήτως των ευθυνών και των σκοπιμοτήτων του Κ. Καραμανλή, ο λόγος για τον οποίο προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές θα παραμείνει ως πρόβλημα και αφού εκείνος θα έχει φύγει. Το τέλος του χρόνου δεν αργεί και οι αγορές θα μιλήσουν, όταν προσφύγουμε για δανεικά. Ως τότε, εμείς συνεχίζουμε αμέριμνοι να ξοδευόμαστε σε πολιτικές μάχες που δίνονται για τη νίκη ως αυτοσκοπό - επειδή, συνήθως, ο νικητής δεν ξέρει τι να την κάνει...

  • «Γι’ αυτόν, αγωνίζομαι»

Είναι συγκινητικό να βλέπεις ορισμένους πολιτικούς (που βαριούνται να διαβάσουν ακόμη και εφημερίδες - αποδεδειγμένα...) να ανακαλύπτουν ξαφνικά σε προχωρημένη ηλικία το αυτονόητο και να μαγεύονται! Ορισμένοι σε τέτοιο βαθμό, ώστε να το κάνουν βασικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας τους. Μας κοιτάζει, λ.χ., σπουδαίος παράγων της απελθούσης κυβερνήσεως, με το απροσδιόριστα λάγνο βλέμμα του και πάνω από το προεκλογικό πορτρέτο του διαβάζουμε: «Πάνω από την πολιτική είναι άνθρωπος. Γι’ αυτόν και μόνον, αγωνίζομαι».

Μα... Εννοείται! Ποιος είναι ο σκοπός της πολιτικής, ο σκύλος; Ο άνθρωπος είναι. Τι είναι πολιτική αν όχι η ενασχόληση του ανθρώπου με τη διευθέτηση του κόσμου που έχει φτιάξει γύρω από τον εαυτό του. Τώρα το κατάλαβε;

  • Σοκολατάκι;

Πείτε με συναισθηματικό, αν σας ενοχλεί η εκμυστήρευση, αλλά το πιο συγκινητικό σκουπίδι, από αυτά που παράγουν οι υποψήφιοι στην -πολλές φορές- γραφική προσπάθειά τους να δελεάσουν, για μένα είναι το σοκολατάκι με τη φατσούλα του Ρεγκούζα. Με το λευκό (σήμα κατατεθέν) μουσάκι, το μαύρο βαμμένο μαλλάκι και με ένα καλοσυνάτο (όσο του βγαίνει...) χαμογελάκι, ο Αδάμ Ρεγκούζας μας κοιτάζει ικετευτικά από το σοκολατάκι και θαρρείς ότι τον ακούς να λέει: «Οπως θα σε γλυκάνω αν με φας, έτσι θέλω να με γλυκάνεις κι εσύ στην κάλπη!». Στο πλαϊνό μέρος μάς λέει «Ευχαριστώ για την υποστήριξη». Αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαρακτηρίσει την πολιτική ζωή της Θεσσαλονίκης προστατευόμενο βιότοπο ο Ρεγκούζας πρέπει να είναι προστατευόμενο είδος...

  • Επιτεύγματα

Την «επανίδρυση του κράτους», όπως την ζήσαμε (ή δεν τη ζήσαμε...) στα πεντέμισι χρόνια υπουργίας του Προκόπη Παυλόπουλου καταγράφει το προεκλογικό φυλλάδιό του σε ένα κείμενο είκοσι σημείων. Προκειμένου να γεμίσει η σελίδα, ώστε το τίποτα να φαντάζει ως κάτι (άλλωστε, ποιος κάθεται να διαβάσει σήμερα...) περιλαμβάνονται και τα εξής επιτεύγματα: «Αξιοποίηση πορισμάτων της Κεντρικής Επιτροπής Απλούστευσης Διαδικασιών» και «Επενδύουμε στη Γνώση, την Εμπειρία και την Καινοτομία». Περιλαμβάνονται σε αυτά για τα οποία ο υποψήφιος υπερηφανεύεται: «Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε όσα δεν έγιναν τα προηγούμενα 20 χρόνια».) Φαντασθείτε, δηλαδή, να μην ήταν και καθηγητής πανεπιστημίου!..

  • Παιδιόθεν

Γεννήθηκε το 1968, διαβάζουμε στο προεκλογικό φυλλάδιο του υποψηφίου με τη Ν.Δ. Χρήστου Τεντόμα. Πολλοί άνθρωποι γεννήθηκαν το 1968, εκείνο όμως που κάνει τον εν λόγω υποψήφιο να ξεχωρίζει είναι ότι, πολύ νωρίς, στα άγουρα και άχαρα χρόνια της προεφηβείας, άκουσε το κάλεσμα του πεπρωμένου του· και το ακολούθησε... «Συμμετέχω», γράφει στο βιογραφικό του, «από το 1979 στους αγώνες και τα όργανα της νεολαίας και του κόμματος της Ν.Δ.». Δηλαδή, προβάλλει υπερηφάνως ο υποψήφιος ότι από την ηλικία των 11 ετών είναι κομματικά εντεταγμένος. Λυπηρό για έναν -με τα κριτήρια της εποχής- νέο άνθρωπο, να έχει περάσει 30 χρόνια στον κομματικό σωλήνα. Ισως έτσι εξηγείται όμως γιατί στα 41 του σήμερα τα μαλλιά του έχουν σχεδόν ασπρίσει. Εξηγείται επίσης γιατί πραγματοποίησε μία από τις προεκλογικές ομιλίες του στον «Παιδότοπο Perperino»...

  • Tου Στεφανου Κασιματη, Η Καθημερινή, 30/09/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου