Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Μεγάλος Συνασπισμός

Ενα πρωτόγνωρο «τσουνάμι» αποχωρήσεων καταγράφηκε τις τελευταίες εβδομάδες από κορυφαία στελέχη των δύο κομμάτων εξουσίας, και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κανείς ανάλογη εξέλιξη στο πρόσφατο παρελθόν. Και εάν στην περίπτωση της Ν.Δ., που βρίσκεται στην κυβέρνηση τα τελευταία πεντέμισι χρόνια, και αντιμετωπίζει το φάσμα της ήττας και της κοινοβουλευτικής συρρίκνωσης λόγω σφαλμάτων ή προκλητικών συμπεριφορών κάποιων στελεχών, η εξέλιξη αυτή έχει μια λογική, αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ. Πάντως, όποια και αν είναι τα αίτια, σε γενικές γραμμές πρόκειται για υγιή εξέλιξη. Με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, η μεγάλη πλειοψηφία των αποχωρήσεων αυτών θα συμβάλλουν όχι μόνο στην ανανέωση, αλλά και στην εκκαθάριση της πολιτικής ζωής. Τα «καθαρά ψηφοδέλτια» ήταν μονόδρομος για τον Κώστα Καραμανλή. Οι «οικειοθελείς» αποχωρήσεις των κ. Ρουσόπουλου, Βουλγαράκη, Λιάπη, και ο αποκλεισμός άλλων Βατοπεδινών και του κ. Παυλίδη θα αποβούν χρήσιμες για το κόμμα και την πολιτική ζωή. Επίσης, αποχωρήσεις όπως αυτές του 70χρονου Μιλτιάδη Εβερτ, και της 75χρονης Αννας Ψαρούδα-Μπενάκη, εξυπηρετούν την ανανέωση. Υπό αυτό το πρίσμα είναι κρίμα που τήρησε διαφορετική στάση ο 80χρονος Αχιλλέας Καραμανλής.

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε βαθιά ανανέωση. Αν εξαιρέσει κανείς την αποχώρηση του Αλέκου Παπαδόπουλου που αποτελεί πλήγμα, ο αποκλεισμός πολλών παλαιών στελεχών που παραπέμπουν στις ατασθαλίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, προάγουν μια πιο καθαρή εικόνα του κόμματος και, τελικά, εξυπηρετούν το συμφέρον του τόπου.

Μετά και τον αποκλεισμό του Κώστα Σημίτη, ο κ. Παπανδρέου επέδειξε αποφασιστικότητα και τόλμη. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με συγκεκριμένες επιλογές του, και είναι αλήθεια ότι τελικά μερικές από αυτές ήταν ατυχέστατες, αλλά είναι γεγονός ότι τα ψηφοδέλτια εκπέμπουν μια αίσθηση ανανέωσης.

Εχοντας επιλέξει να «καθαρίσουν» σε σημαντικό βαθμό τα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους, οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου έθεσαν τα θεμέλια για την αναβάθμιση της πολιτικής ζωής. Οποιος γίνει κυβέρνηση οφείλει να εργασθεί για την πολυπόθητη διαφάνεια, αλλά η εμπειρία έχει δείξει ότι για να το πετύχει, απαιτείται όχι μόνον ο έλεγχος της αντιπολίτευσης, αλλά συχνά και η στήριξή της. Η στάση του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια στις περιπτώσεις του βασικού μετόχου, ή του άρθρου 16, δεν έπληξε απλά τον Κώστα Καραμανλή. Πήγε τη χώρα πίσω.

Ειδικά σήμερα χρειάζεται συναίνεση σε κάποιες βασικές κατευθύνσεις. Τα τελευταία χρόνια ο κ. Καραμανλής την αναζήτησε, επί ματαίω, και είναι βέβαιο ότι το ίδιο θα κάνει και ο Παπανδρέου, αν νικήσει.

Φυσικά, αυτό που περιγράφεται ως αναγκαιότητα για τον τόπο, η συναίνεση των δύο κομμάτων εξουσίας, μπορεί να επιβληθεί από το ίδιο το εκλογικό Σώμα στις 4 Οκτωβρίου, εάν η Ν.Δ. κλείσει την ψαλίδα, το ΠΑΣΟΚ δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία, και σε μια πιθανή εξακομματική Βουλή ίσως το αδιέξοδο παραμείνει και μετά τις επαναληπτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Νοέμβριο.

Μια τέτοια εξέλιξη, όπου τα δύο κόμματα θα αναζητήσουν κοινό τόπο, με εκατέρωθεν παραχωρήσεις σε πρόσωπα και θέσεις, θα ήταν η ιδεατή στην περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης που διανύουμε.

Αν και οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου υιοθετούν κοινή στάση υπέρ της εφαρμογής κάποιας παραλλαγής του γερμανικού εκλογικού νόμου, σπεύδουν να απορρίψουν το ενδεχόμενο ενός Μεγάλου Συνασπισμού στα πρότυπα της Γερμανίας, με το περίεργο επιχείρημα ότι κινείται μακριά από τον ελληνικό πολιτικό πολιτισμό. Ισως οι ψηφοφόροι τους εξαναγκάσουν να αναθεωρήσουν τη στάση τους.

  • Tου Αθανασιου Ελλις, Καθημερινή, 24/09/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου