Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Η άλλη όψη του δικομματισμού

Δεν ξέρω αν όσοι μάχονται τον δικομματισμό διαβάζουν τι γίνεται αλλού και, πολύ περισσότερο, δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν αυτά που διαβάζουν ή αν επιλέγουν να καταλαβαίνουν μόνο ό,τι τους συμφέρει. Οπως ήδη έχετε αντιληφθεί, εννοώ το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και το στραπάτσο που υπέστη ο δικομματισμός με τη σοβαρή μείωση της δύναμης των Χριστιανοδημοκρατών και την πανωλεθρία των Σοσιαλδημοκρατών.

Δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρχουν κάποιοι που θα πιστεύουν πως αυτό που έγινε στη Γερμανία μπορεί να γίνει κάποτε και στην Ελλάδα. Αλλά είναι ασύγκριτα περισσότεροι εκείνοι που ξέρουν ότι οι σοβαρές αλλαγές δεν γίνονται στο κενό. Χρειάζονται προϋποθέσεις. Και η βασικότερη προϋπόθεση για να χτυπηθεί ο δικομματισμός είναι να υπάρχουν πολιτικά κόμματα διατεθειμένα να συνεργαστούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία.

Στη Γερμανία υπάρχουν. Στην Ελλάδα όχι. Στη Γερμανία ο ψηφοφόρος ξέρει ότι την επομένη των εκλογών η χώρα του δεν θα μείνει ακυβέρνητη και ψηφίζει ό,τι θέλει. Στην Ελλάδα ο ψηφοφόρος ξέρει πως, αν δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, η χώρα θα ξαναπάει σε εκλογές και γι αυτό ψηφίζει έτσι ώστε ν αποφύγει την ακυβερνησία. Και θα συνεχίσει να το κάνει όσο θα υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που θα πιστεύουν ότι ο λαός θα πρέπει ν αποδεχθεί ως λύση τα δικά τους αδιέξοδα.

Μπορεί η ηγεσία του ΚΚΕ να πιστεύει ότι το ζητούμενο της εκλογικής αναμέτρησης είναι ν αυξήσει τη δύναμή του. Και το ίδιο μπορεί να πιστεύει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δικαίωμά τους. Οπως δικαίωμά τους είναι να διατείνονται ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Μόνο που είναι και δικαίωμα των πολιτών να έχουν στη συντριπτική τους πλειονότητα διαφορετική άποψη και να μη διαφαίνεται η πιθανότητα ν αλλάξει η άποψη αυτή.

Αρα θα πάμε και σε αυτές τις εκλογές όπως πηγαίναμε έως τώρα. Με τον δικομματισμό να φθείρεται στη διάρκεια της τετραετίας και να ξαναφουντώνει όταν έρχεται η ώρα της κάλπης. Κι έτσι θα γίνεται μέχρι να συνειδητοποιήσουν τα μικρότερα κόμματα ότι αποτελούν τους καλύτερους τροφοδότες του δικομματισμού.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, ΕΘΝΟΣ, 30/09/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου