Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Αλλο νίκη, άλλο πρόκριση

Η τηλεοπτική αναμέτρηση Καραμανλή - Παπανδρέου δεν ήταν μία μονομαχία για να διαπιστωθεί εν κενώ ποιος από τους δύο υπερτερεί στο πολιτικο-ρητορικό επίπεδο. Ηταν ένας κρίσιμος κρίκος της προεκλογικής αλυσίδας και ως τέτοιος πρέπει να αξιολογηθεί. Το κύριο χαρακτηριστικό της συγκυρίας είναι ότι το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο έδειχνε αντοχή, αλλά και εμφάνιζε τάση διεύρυνσης, σύμφωνα με τις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις.

Λόγω της μεγαλύτερης ρητορικής άνεσης του Κώστα Καραμανλή, οι τηλεμαχίες ήταν η ευκαιρία του αν όχι να ανατρέψει, τουλάχιστον να περιορίσει το «πράσινο» προβάδισμα. Για να το επετύγχανε έπρεπε να κερδίσει συντριπτικά τις πολιτικές εντυπώσεις. Αντιθέτως, για τον Γιώργο Παπανδρέου το ζητούμενο ήταν να περάσει χωρίς σοβαρές απώλειες τη δοκιμασία.

Αντικειμενικά, το πλεονέκτημα και στο γήπεδο της τηλεοπτικής μονομαχίας το είχε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είχε κανένα λόγο να απολογηθεί για τις «αμαρτίες» της κυβέρνησης Σημίτη. Αυτές κρίθηκαν στις εκλογές του 2004. Επικαλούμενος εκείνη τη λαϊκή ετυμηγορία, μπορούσε να παρακάμψει τις σχετικές προκλήσεις και να εστιάσει στο σήμερα. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός ήταν υποχρεωμένος να απολογείται για μία φτωχή σε έργο και επιβαρυμένη ηθικά κυβερνητική θητεία.

Με άλλα λόγια, υπήρχε αντικειμενικά η δυνατότητα ο Γιώργος Παπανδρέου να κερδίσει καθαρά τον αντίπαλό του. Λόγω της περιορισμένης ρητορικο-πολιτικής δυνατότητάς του, όμως, το καλάθι των προσδοκιών ήταν μικρό. Γι’ αυτό και υπήρξε ικανοποίηση στο «πράσινο» στρατόπεδο από το σε γενικές γραμμές ισόπαλο αποτέλεσμα. Ως εξ αυτού, το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται στην τελική ευθεία προς τις κάλπες με το προβάδισμά του σχετικά ακέραιο. Ποδοσφαιρικά διατυπωμένο, άλλο νίκη άλλο πρόκριση.

Ο Κώστας Καραμανλής είχε ανάγκη να κερδίσει με νοκ άουτ για να επηρεάσει αποφασιστικά τον εκλογικό συσχετισμό δυνάμεων. Δεν το πέτυχε, όχι μόνο επειδή έδωσε τη μάχη αντικειμενικά από δυσμενή θέση, αλλά και επειδή επέμεινε στο φθαρμένο και στερεότυπο πια στυλ του. Αυτό που μέχρι πρότινος η κοινή γνώμη εισέπραττε σαν αρχηγικό χάρισμα, αποφασιστικότητα και πυγμή, τώρα το εισπράττει σαν βαρύγδουπα λόγια χωρίς πολιτικό αντίκρισμα και γι’ αυτό σαν προκλητική αλαζονεία. Η μεταστροφή οφείλεται, βεβαίως, στη δοκιμασία της πράξης.

Ακόμα και αν αποδεχθεί κανείς την εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός κέρδισε στα σημεία, το πολιτικό αποτέλεσμα αναφορικά με τις εκλογές δεν αλλάζει. Για τους «γαλάζιους» είναι μια κάποια παρηγοριά, αλλά μέχρι εκεί. Είναι αμφίβολο εάν η έτσι κι αλλιώς αμφισβητούμενη νίκη στα σημεία του Κώστα Καραμανλή μπορεί να του εξασφαλίσει τουλάχιστον μία «μικρή ήττα» στις επικείμενες εκλογές. Χωρίς αυτήν θα του είναι δύσκολο να παραμείνει στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας με όρους σχετικής πολιτικής αξιοπρέπειας.

  • Του Σταυρου Λυγερου, Καθημερινή, 25/09/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου