Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Από τον Ανδρέα... στον Γιώργο

Εχει η πολιτική ζωή γυρίσματα, αλλά και η Ιστορία επαναλήψεις, χωρίς κατ΄ ανάγκην να εξελίσσονται σε φάρσες, όπως τις ανέμενε ο θείος Κάρολος. Στην ελληνική περίπτωση μάλιστα οι ιστορικές επαναλήψεις παραπέμπουν μάλλον σε επαπειλούμενες τραγωδίες παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Ακριβώς πριν από δεκαέξι χρόνια, το φθινόπωρο του 1993, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όδευε καταρρακωμένη από τα σκάνδαλα και τις εσωτερικές αντιθέσεις προς τις κάλπες αφήνοντας πίσω της συντρίμμια. Και τότε οι «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού ήταν δυσθεώρητες, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είχε παραλύσει, οι δαπάνες είχαν ξεφύγει εντελώς, το χρέος είχε εκτιναχθεί στα ύψη, η ανάπτυξη της οικονομίας ήταν μηδενική, τα λουκέτα και τα φέσια καταδίωκαν τις επιχειρήσεις, οι ξένοι αμφισβητούσαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και προετοίμαζαν επιθέσεις σε βάρος της δραχμής. Ειδικώς η υπόθεση του δημόσιου χρέους είχε αναχθεί σε μείζον θέμα, συναγωνιζόταν το άλλο τέρας του πληθωρισμού, προκαλώντας ρίγη ανησυχίας στους πάντες.

Ο Κώστας Μητσοτάκης το είχε μάλιστα προσωποποιήσει, το είχε κατανείμει στους πολίτες, και ο τότε υπουργός Οικονομίας κ. Στ. Μάνος το είχε αποδώσει στους προκατόχους του Τίμο Χριστοδούλου, Γιώργο Σουφλιά, Γιώργο Γεννηματά και άλλους που είχαν προηγηθεί στον θώκο της πλατείας Συντάγματος.

Δεκαέξι χρόνια αργότερα είμαστε σχεδόν στο ίδιο έργο θεατές. Η αποτυχημένη «νέα διακυβέρνηση» του κ. Καραμανλή οδεύει παραπαίουσα προς τις κάλπες, αφήνοντας πίσω της δυσθεώρητα ελλείμματα, απροσδιόριστα χρέη και βερεσέδια. Η οικονομία είναι βουτηγμένη στην ύφεση, οι επιχειρήσεις σε βάλτο ακάλυπτων επιταγών και η κοινωνία στα κάγκελα. Αιχμή της κρίσης αναδεικνύεται και πάλι το δημόσιο χρέος. Δυσθεώρητο όπως είναι και επικίνδυνα διογκούμενο μπορεί να αποτελέσει βάση καταστροφής. Η απειλή της χρεοκοπίας προβάλλει τώρα σοβαρότερη, καθώς οι αγορές είναι δύσκολες, οι δανειστές καχύποπτοι και οι εταίροι μας περισσότερο δύσπιστοι από ποτέ. Πριν από δεκαέξι χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε τέλος στις όποιες συζητήσεις και αμφισβητήσεις με την ιστορική φράση «το χρέος ή θα το αφανίσουμε ή θα αφανίσει το έθνος». Το ερώτημα δεκαέξι χρόνια μετά είναι αν ο Γιώργος Παπανδρέου θα βρει το δικό του απόφθεγμα, που θα μεταδώσει τα πολιτικά σήματα και μηνύματα, προκειμένου όντως να σωθεί το έθνος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου