Νίκησε η ελπίδα

Το χθεσινό τετ α τετ ξεκίνησε με ένα χαρακτηριστικό δεδομένο. Επίκεντρο του ντιμπέιτ ήταν το οικονομικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Είναι υλοποιήσιμο, εφικτό και αποτελεσματικό ή όχι; Γύρω από αυτό το θέμα εστιάζεται πλέον όλη η προσοχή. Ουδείς ασχολείται με το περιοριστικό πρόγραμμα λιτότητας που παρουσίασε ο κ. Καραμανλής και με το αρνητικό ισοζύγιο πεπραγμένων της κυβέρνησής του. Αυτά θεωρούνται δεδομένα. Αυτή η εξέλιξη άλλαξε και τους «ρόλους» μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών.

Ετσι ο κ. Παπανδρέου προσήλθε και χθες με το status του επόμενου πρωθυπουργού και ο κ. Καραμανλής με το status του επόμενου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το διακύβευμα εξαρχής του ντιμπέιτ ήταν ένα και μοναδικό: Αν αυτά που προτείνει και υποστηρίζει ο κ. Παπανδρέου μπορεί να τα κάνει και αν μπορούν να γίνουν ή όχι.

Και όχι αν είναι προτιμότερα αυτά που προτείνει ο κ. Καραμανλής. Αυτό το θέμα είχε λήξει από τη ΔΕΘ και λόγω ουσίας και λόγω πενταετούς αναξιοπιστίας.

Τελικά ο κ. Καραμανλής δεν μπόρεσε να πείσει ότι αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου δεν μπορούν να γίνουν. Ο Παπανδρέου ήταν συγκεκριμένος όσο έπρεπε. Το παραπάνω, χωρίς να έχει τη γνώση της κυβέρνησης, θα ήταν εκ μέρους του επιπολαιότητα και ανευθυνότητα. Ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να ενσπείρει «αμφιβολία» για το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και να συσπειρώσει την παράταξή του. Παρά τα αντιθέτως διαδιδόμενα, έπαιξε στην ουσία «αμυντικά», δεν μπόρεσε να βγει στην «επίθεση». Γι αυτό δεν πέτυχε καμία ανατροπή. Ως εκ τούτου «έχασε». Αυτό εξηγεί και γιατί στο τέλος του ντιμπέιτ ζήτησε επανάληψη...

Ο Παπανδρέου «κέρδισε» αδιαμφισβήτητα, γιατί χωρίς να κάνει κανένα σοβαρό λάθος «επένδυσε» στην ελπίδα, στην ενίσχυση της κοινωνίας και του παραγωγικού ιστού της, χωρίς να παρεκτραπεί σε υποσχεσιολογία. Αντίθετα, ο κ. Καραμανλής δεν μπόρεσε να ξεφύγει από ένα πλαίσιο απαισιοδοξίας, κοινωνικά δυσάρεστο, χωρίς καμία εγγύηση για έξοδο της χώρας από την κρίση, χωρίς να έχει ούτε καν το ατού της ειλικρίνειας. Θύμισε τις θέσεις Μητσοτάκη (καταστροφολογία) το 93, που μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και οδήγησε τη χώρα στην ΟΝΕ! Επένδυσε σε μια «ευθύνη» που την αναιρεί η πενταετής διακυβέρνησή του. Το πρόβλημά του είναι η «πειθώ» και αυτό δεν διορθώνεται, όσα ντιμπέιτ κι αν γίνουν...

• Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου, ΕΘΝΟΣ, 23/09/2009