«Πέστε κάτι... δυσάρεστο»!

Οι επικοινωνιακές φιλοδοξίες που είχε επενδύσει η ΝΔ στα ντιμπέιτ, όπως ήταν αναμενόμενο, απεδείχθησαν εκτός πραγματικότητος. Δεν πέτυχαν καμία αναστροφή και πολύ περισσότερο ανατροπή. Ενώ ο κυρίαρχος ρόλος του κ. Παπανδρέου στις εξελίξεις παρέμεινε αλώβητος. Ο κ. Καραμανλής έχει απολέσει την «ουσία τής αναμφισβήτητης επικοινωνιακής ικανότητάς του, την πειθώ».

Του μεινε μόνο η «μανιέρα», καθώς αδυνατεί να εξηγήσει το αρνητικό ισοζύγιο των πεπραγμένων του, της τελευταίας πενταετίας.

Από την άλλη μεριά, εξαντλείται σε μια «καταστροφολογική αφήγηση», που την ονομάζει «ευθύνη», χωρίς να περιγράφει καμία συγκεκριμένη (ακόμα και χρονικά) προοπτική. Μοιάζει εκπληκτικά με την «καταστροφολογική αφήγηση» του κ. Μητσοτάκη το 93!

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ντιμπέιτ της Τρίτης «προκάλεσε» τον κ. Παπανδρέου «να πει... επιτέλους κάτι δυσάρεστο»! Λες και το περιεχόμενο μιας υπεύθυνης πολιτικής είναι η εξαγγελία... δυσάρεστων πραγμάτων και όχι το συνολικό πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από τέτοιου τύπου δυσάρεστες καταστάσεις.

Η προεκλογική του «αφήγηση» ήταν τοποθετημένη εξ αρχής σε λάθος πλαίσιο. Απέβλεπε σε μια λογική «σοκ», που δεν πέρασε, καθώς αυτοαναιρείται από τη δική του πενταετή διακυβέρνηση και δεν «περιγράφει» καμία προοπτική.

Εν πάση περιπτώσει, είναι σαφές ότι έχει «εγκαταλειφθεί» από τη ΝΔ και τα κορυφαία στελέχη της ο αγώνας για «νίκη» από νωρίς. Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές η «μάχη» έχει περιορισθεί με στοχευμένες κινήσεις στη βελτίωση της «συσπείρωσης» της ΝΔ, στην προσέλκυση αναποφάσιστων, στον περιορισμό των διαρροών προς τον ΛΑΟΣ και στην ανακοπή της μετακίνησης ψηφοφόρων της προς το ΠΑΣΟΚ.

Για τον σκοπό αυτόν χρησιμοποιεί δύο «οχήματα».

Πρώτον, προσπαθεί να αναθερμάνει τον «κομματικό πατριωτισμό» και, δεύτερον, να δημιουργήσει «αμφιβολίες» για το εάν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κάνει αυτά που επαγγέλλεται και αν ο Παπανδρέου είναι ικανός για πρωθυπουργός. Δηλαδή, έχει «στηθεί στο προεκλογικό γήπεδο» εντελώς «αμυντικά», για να αποφευχθεί η μεγάλη ήττα. Ποντάρει, επίσης, στην από πολύ νωρίς προεξόφληση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, που κάνει πιο εύκολη την κατεύθυνση κάποιων ψήφων στα μικρότερα κόμματα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τελευταίο δεκαήμερο είναι κρίσιμο. Οχι τόσο ως προς τις γενικές κατευθύνσεις του εκλογικού σώματος, που παραμένουν σταθερές. Οσο ως προς τις «λεπτομέρειες» ενός μικρού συνολικά ποσοστού (γύρω στο 3%-4%) που η καταστάλαξή του θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στις τελικές πολιτικές διαμορφώσεις.

Γι' αυτό το «παιχνίδι» δεν τελείωσε...

• Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου, ΕΘΝΟΣ, 24/09/2009