Οι τηλεθεατές μπορούν

ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ και ταλαιπωρήθηκε στην πράξη τόσο στις εκλογές του 2007 όσο και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου η έννοια της τηλεμαχίας -στα νεοελληνικά «ντιμπέιτ»!- με τους απίστευτους όρους που θέτει κάθε κόμμα.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ φτάσαμε και σε αλληλογραφία μεταξύ εκπροσώπων των δύο κομμάτων εξουσίας, αφού με τις απευθείας διαπραγματεύσεις δεν επετεύχθη συμφωνία για τους όρους, την ημερομηνία, τον συντονιστή και άλλες απίθανες λεπτομέρειες, που δεν προάγουν τον ελεύθερο διάλογο, αλλά με τις οποίες κάθε πλευρά προσπαθεί να προστατεύσει τον μονομάχο της για να υπερισχύσει του αντιπάλου και να κερδίσει τις εντυπώσεις.

ΕΓΙΝΕ η αλληλογραφία μεταξύ των εκπροσώπων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ κατά τρόπο που θυμίζει το δημοφιλές τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα «Κάπου θα συναντηθούμε». Ενδεχομένως να το είχαν υπόψη τους οι εκπρόσωποι, οπότε αποδεικνύεται, ότι πέρα από τη διαπραγματευτική τους ικανότητα, διαθέτουν και χιούμορ.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ εκπληκτικά ο στίχος του Γιάννη Μηλιώκα στον διαπραγματευτικό κούφιο διάλογο. Ιδού πώς: «Δευτέρα μπορείς; Οχι, όχι. Την Τρίτη μπορείς; Οχι, όχι. Τετάρτη μπορείς; Μπορώ, μπορώ. Αλλά δεν μπορώ εγώ. Αμεσο διάλογο μπορείς; Οχι, όχι. Ορθιοι στον διάλογο μπορείς; Οχι, όχι. Συμμετοχή πολιτών μπορείς; Μπορώ, μπορώ. Αλλά δεν μπορώ εγώ. Δεν μπορεί, δεν μπορεί, στην ίδια χώρα ζούμε. Δεν μπορεί, δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε».

ΑΣΦΑΛΩΣ θα συναντηθούν οι μονομάχοι όχι μόνο των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και των άλλων, στη Βουλή. Τις θέσεις, όπου θα καθήσουν, θα τις ορίσει το εκλογικό σώμα με την ψήφο του στις 4 Οκτωβρίου, οπότε δεν θα ισχύει το «μπορείς, δεν μπορείς, αλλά δεν μπορώ εγώ». Θα μπορέσουν.

ΑΥΤΗ Η ΑΔΙΕΞΟΔΗ διαπραγμάτευση φάνηκε ότι αγνόησε το προηγούμενο των ανούσιων μονομαχιών, με τις οποίες υποβαθμίστηκε ο πολιτικός διάλογος. Και τα κόμματα δείχνουν ανώριμα να αποδεχθούν τους όρους με τους οποίους γίνονται οι συζητήσεις μεταξύ αρχηγών, στις χώρες όπου έχει δημιουργηθεί παράδοση στη χρησιμοποίηση της τηλεόρασης για την προεκλογική ενημέρωση της κοινής γνώμης.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, άραγε, τα κόμματα τον ελεύθερο διάλογο ακόμη και μεταξύ των αρχηγών, ενώπιον δημοσιογράφων και πολιτών; Αν δεν τον φοβούνται, μπορούν να το αποδείξουν, αποδεχόμενα όρους τηλεμαχίας που θα διαμορφώσουν οι δημοσιογράφοι, κατά τα διεθνώς καθιερωμένα. Ορους χωρίς περιορισμούς στον χρόνο και στο περιεχόμενο των ερωτήσεων. Θα είναι ένα βήμα αναβάθμισης του διαλόγου και σεβασμού των πολιτών, που θα τον παρακολουθούν. [Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009]