Η Αλέκα, ο Αλέξης και ο Λένιν

Του Θανάση Καρτερού

Η ΑΥΓΗ: 17/09/2009

Λαγνεία στο παιγνίδι του συστήματος χαρακτηρίζει με τη συνήθη πολιτική του ευγένεια ο "Ριζοσπάστης" την άποψη του Αλέξη Τσίπρα, ότι καλύτερα είναι να γίνει ένα κακό ντιμπέιτ όλων των πολιτικών αρχηγών, παρά να μη γίνει καθόλου ντιμπέιτ. Άποψη που δεν ενστερνίζεται καθόλου η Αλέκα Παπαρήγα, αν και θα πάρει μέρος, όπως φαίνεται, στο κακό ντιμπέιτ, για να μην πουν ότι το ΚΚΕ φοβήθηκε!

Καλώς, λοιπόν, το ΚΚΕ δεν φοβήθηκε ή, αν φοβήθηκε, ξεμπέρδεψε εγκαίρως με τους φόβους του. Αλλά, αυτή η «λαγνεία» στο σύστημα, που συστηματικά καταλογίζει στον ΣΥΡΙΖΑ, θα μας επιτραπεί να πούμε ότι καμιά σχέση δεν έχει με τον Λένιν. Και δεν είναι δυνατόν να τον έχουν τον Λένιν από τη μια εικόνισμα και από την άλλη να πηγαίνουν κόντρα σε όσα έχει γράψει και έχει εφαρμόσει. Διότι ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης σάρκαζε όσους χαρακτήριζαν «λαγνεία», ή κάπως έτσι, την ανάγκη να αξιοποιούν οι κομμουνιστές κάθε δυνατότητα, έστω και την ελάχιστη, την πιο υπονομευμένη, για να κάνουν γνωστές τις απόψεις τους.

Εφόσον αμφιβάλλουν, όπως έχουν κάθε δικαίωμα, παραπέμπονται στον "Αριστερισμό" οι εμπνευστές της βαριάς κατηγορίας κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν μελετήσουν καλά το έργο του Λένιν, ίσως κατανοήσουν ότι είναι σαν να γράφτηκε για τέτοιες περιπτώσεις. Κάθε νησίδα νόμιμης δράσης, κάθε χαραμάδα διάδοσης των απόψεων των κομμουνιστών, κάθε ευκαιρία για συμμαχίες που πηγαίνουν ένα βήμα μπροστά το κίνημα, είναι για τον Λένιν το άλφα και το ωμέγα της επαναστατικής πολιτικής. Και η λαγνεία της επαναστατικής φρασεολογίας, η λαγνεία τού όλα ή τίποτε, η λαγνεία της καταγγελίας των άλλων όταν θέλουν να αξιοποιήσουν ακριβώς αυτές τις δυνατότητες, είναι που κάνει τον Λένιν έξω φρενών. Με αποτέλεσμα να επικρίνει σφοδρά τους κομμουνιστές της δυτικής Ευρώπης, που έπεφταν πριν ενενήντα χρόνια στα ίδια λάθη που πέφτει το ΚΚΕ σήμερα.

Από την άποψη αυτή (την κατά Λένιν επαναστατική) το ντιμπέιτ, όσο στραβό και κουτσό κι αν είναι, είναι μια ευκαιρία. Και ο Αλέξης Τσίπρας, δυστυχώς για τους ορθοτομούντες τον λόγο της λενινιστικής αληθείας, αποδεικνύεται στην περίπτωση αυτή πιο λενινιστής από την Παπαρήγα. Οι αμφιβάλλοντες, είπαμε, καλά θα κάνουν να επανέλθουν στον Βλαδίμηρο. Ει δυνατόν, χωρίς τους κηδεμόνες τους…