Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Ψήφος καθ’ εκάστην


  • Του Παντελη Mπουκαλα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16/6/2012

«Αυτές οι εκλογές», είπε ένας από τους αρχηγούς, «δεν είναι εκλογές για την παράταξη, δεν είναι εκλογές για το κόμμα μας, δεν είναι εκλογές για τον... (εδώ ονόμασε τον εαυτό του, με τριτοπρόσωπη σεμνότητα), δεν είναι εκλογές για κανέναν από μας. Είναι εκλογές για την πατρίδα. Είναι εκλογές για την Ελλάδα». Να λοιπόν που την αλήθεια τη μαθαίνουμε κι από αγχωμένο και εκνευρισμένο, κι όχι μόνο από το δίδυμο της γνωστής παροιμίας: Στην αγωνιώδη προσπάθειά του να αποδειχθεί καλός ψηφοσυλλέκτης και να μη δώσει στους εσωκομματικούς αμφισβητίες άλλη ευκαιρία γκρίνιας ή ειρωνείας, ανασύρει το μέγα άλλοθι: την πατρίδα. Και λέγοντας πως αυτή τη φορά δεν ψηφίζουμε για κόμματα και παρατάξεις και τους αρχηγούς τους, λέει αυτό που ποτέ δεν θα ’θελε να του ξεφύγει, αλλά τον παγιδεύει η ψηφανασφάλεια: ότι τις άλλες φορές, τις «κανονικές», ψηφίζαμε για το κόμμα (που αυτοταυτιζόταν βέβαια με την πατρίδα) και τον αρχηγό (που φυσικά αυτοσυστηνόταν σαν παράκλητος της Ιστορίας), Αλλά τώρα... Τώρα σοβάρεψαν τα πράματα...

Πάντοτε σοβαρά είναι τα πράματα. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Εστω κι αν συνήθως δεν αντιπαρατίθενταν ιδεολογίες (άρα και οι εξ αυτών απορρέουσες διαφορετικές αντιλήψεις για την Ελλάδα), αλλά δύο εκδοχές του πελατειακού συστήματος, και τότε «για την πατρίδα» ψηφίζαμε. Και τη χαντακώσαμε επειδή με καλλιεργημένη προπέτεια την ταυτίζαμε με το κόμμα μας και με τον αρχηγό μας. Επειδή πολλοί ψηφίζαμε σαν πελάτες, από κυνισμό, ανάγκη ή φόβο. Επειδή είχε επιβληθεί η λατρεία της θεότητας του Ιδιωτικού. Επειδή κυριαρχούσε η απολίτικη ή και αντιπολιτική εντύπωση ότι ψηφίζουμε μόνο μία φορά στα τρία ή τα τέσσερα χρόνια, και όχι κάθε μέρα, έτσι όπως πολιτευόμαστε στα μικρά και στα μεγάλα, στο σπίτι μας ή στον δήμο.
Εσχάτως η Ιστορία μοιάζει να ’χει ανεβάσει στροφές και να θέτει ερωτήματα κρισιμότερα από την εκλογή του ενός ή του άλλου αναλώσιμου αρχηγού. Για πολλούς λόγους, ο κόσμος έχει στρέψει το βλέμμα του (φιλικά ή εχθρικότατα) στον τόπο μας, στο λίκνο που κατάντησε εργαστήριο, με τους ανθρώπους του πειραματόζωα, πολύ πιο ανθεκτικά ωστόσο απ’ ό,τι προϋπολογιζόταν. Οπως και να ’χει, λοιπόν, η αυριανή μας ψήφος αφορά και υπερασπίζει τη διεθνώς κλονιζόμενη δημοκρατία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου