- Tης Μαριας Κατσουνακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16/6/2012
Είμαστε εντός ή εκτός Ευρωζώνης; Και πώς μεταφράζεται αυτό στην καθημερινότητά μας, στην κοινωνική συμπεριφορά ή στην πολιτική στάση μας; Είπε πρόσφατα ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος: «Την Κυριακή 17 Ιουνίου 2012 θα κριθεί αν ουσιαστικά η Ελλάδα θα επανέλθει ή όχι στην Ευρωζώνη. Ακούγεται σαν παραδοξότητα, αλλά δεν είναι. Δυστυχώς, ο εθνικός και πολιτικός λόγος που εκπέμπεται αυτή την περίοδο εντός κι εκτός Ελλάδος από τις πολιτικές και όχι μόνον ηγεσίες μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έπαψε να έχει συμπεριφορά χώρας Ευρωζώνης. Επικυριαρχούν και πάλι ο ιστορικός λαϊκισμός και η εθνική πλάνη».
Οσο κι αν η φράση αναπαράγει μία συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και καιρό, συνοψίζει από την άλλη, καίρια, την αγωνία ενός σεβαστού ποσοστού του πληθυσμού να μη βιώσουμε την περιδίνηση με άγνωστο προορισμό. Είναι εντελώς διαφορετική η πτώση σε μια έστω και με βαθιές ρωγμές Ευρωζώνη και διαφορετική συνθήκη να βρεθούμε πτωχοί και αποσυνάγωγοι σε ένα περιβάλλον ισχυρών συνασπισμών και αμείλικτων συμφερόντων. Χωρίς εθνικό σχεδιασμό, χωρίς αποθέματα οικονομικά και πολιτικά.
Σε μια εποχή όπου σταθερές και δεδομένα καταρρέουν, με συνεπακόλουθα τα αισθήματα της αγανάκτησης, της άρνησης, της άτακτης φυγής στον παραλογισμό, στον φόβο και στην ανασφάλεια, η συνύπαρξη σε μια κοινότητα με όρους και όρια είναι ο μόνος τρόπος για μια συντεταγμένη ανοικοδόμηση. Γιατί, πράγματι, η χώρα και κυρίως η πρωτεύουσά της έχουν σημάδια βομβαρδισμού. Ριπές από μια άγνωστη μέχρι σήμερα βία και ανέχεια σαρώνουν (έχουν πάψει να «σιγοτρώνε») ό,τι αποκαλούσαμε κοινωνική συνοχή.
Τη στιγμή που έγκυροι ιστορικοί και συνταγματολόγοι θεωρούν «τραγικά ανιστόρητη» τη σκέψη «εμείς και η Ευρώπη», ορισμένοι οραματίζονται διασπαστικές στρατηγικές. Αλλο ακόμη και ο ευρωσκεπτικισμός και άλλο ο εθνικοκεντρισμός. Αλλο συμμετέχουμε στις ευρωπαϊκές ζυμώσεις (όπου και αν οδηγήσουν) κι άλλο διαχωρίζουμε τη θέση μας γιατί «μας οφείλουν και δεν οφείλουμε».
Θεωρούμε εαυτόν εντός ή εκτός Ευρωζώνης; Ακουσα σε τηλεοπτικό πάνελ των ημερών, με θέμα τη μετανάστευση, στέλεχος κόμματος (δεν έχει πλέον σημασία ποιου) να σχολιάζει: «Οι μετανάστες έρχονται στην Ελλάδα με στόχο την Ευρώπη». Σωστά. Γλώσσα λανθάνουσα το συλλογικό ασυνείδητο εκθέτει. Σχεδόν αρχετυπική η προδιάθεση για μία εκτός Ευρώπης Ελλάδα. Κάπως έτσι, ανεπαισθήτως, κλειστήκαμε «από τον κόσμον έξω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου