Η εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου έχει μια σοβαρή ιδιομορφία, που τη διαφοροποιεί από τις προηγούμενες.
Για τους δύο πολιτικούς αρχηγούς, τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, που διεκδικούν την πρωθυπουργία, είναι πιο κρίσιμη η μάχη που δίνουν για την εξυγίανση των κομμάτων τους, παρά η μάχη για την εκλογική νίκη. Αν καταφέρει, καθένας στο κόμμα του να κερδίσει την κρίσιμη μάχη, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την πολιτική, τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Αυτή η τόσο καθοριστική μάχη δεν πρέπει να σταματήσει στο κόσκινο για την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών, αλλά να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές.
Η αδιαφάνεια και η διαφθορά είναι οι δύο μεγάλες πληγές, που κακοφόρμισαν και μολύνθηκε όλο το πολιτικό σύστημα, με άμεση συνέπεια τη βαθειά κοινωνική κρίση, την απαξίωση θεσμών, τον κλονισμό της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το κράτος και τους λειτουργούς του. Υπεύθυνα για την κρίση αυτή είναι τα δύο μεγάλα κόμματα, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τον τόπο από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Αυτά τα κόμματα οφείλουν, επομένως, να επανορθώσουν, διότι με τα καλπονοθευτικά συστήματα, που έχουν κατασκευάσει, αυτά και μόνο κερδίζουν την εξουσία. Θα ήταν εντελώς διαφορετικό και πιο καθαρό το πολιτικό σκηνικό, αν είχε εφαρμοστεί η απλή αναλογική και, αντί για μονοκομματικές αυταρχικές κυβερνήσεις, είχαμε κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, που πρέπει να λυθεί για να πάψει να νοθεύεται η δημοκρατία.
Υπό τις σημερινές συνθήκες των μονοκομματικών κυβερνήσεων, την ευθύνη για την εξυγίανση του συστήματος έχουν τα δύο κόμματα εξουσίας και ειδικά οι αρχηγοί τους, διότι είναι αρχηγικά. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, μάλιστα, είναι παντοδύναμος και χρειάζεται μόνο πολιτικό θάρρος για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα στην κυβέρνηση, στον κρατικό μηχανισμό και στο κόμμα του. Βρίσκονται, λοιπόν, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου αντιμέτωποι με τη μεγάλη πρόκληση και οφείλουν να ανταποκριθούν, δίνοντας με πράξεις σαφή δείγματα των προθέσεων, που έχουν διακηρύξει τις τελευταίες μέρες.
Το ερώτημα και για τους δύο αρχηγούς είναι όμοιο: Θα βάλουν στους εκλογικούς συνδυασμούς όσους έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα και έχουν προκαλέσει την κοινή γνώμη; Ο Κ. Καραμανλής με προειδοποιήσεις και με έμμεσες συστάσεις, όπως λέγεται, υποχρέωσε και πρωτοκλασάτους -Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, Λιάπης- να ανακοινώσουν με επιστολές και δηλώσεις τους, ότι δεν θα είναι υποψήφιοι στις προσεχείς εκλογές. Κάποιοι άλλοι, που δεν κατάλαβαν το αρχηγικό μήνυμα, θα το καταλάβουν με την ανακοίνωση των συνδυασμών τις προσεχείς μέρες. Εκεί παρέπεμψε, όταν ρωτήθηκε σχετικά, ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Θα φανεί, λοιπόν, σύντομα, αν ο κ. Καραμανλής θα εφαρμόσει παλιότερη υπόσχεση και δέσμευσή του για «μηδενική ανοχή» ή θα κάνει σκόντο για να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες. Πάντως, όσο πιο πολλά κεφάλια, που πρέπει να κοπούν, κόψει, τόσο θα κερδίσει στην εκτίμηση της κοινής γνώμης.
Από την άλλη πλευρά, και ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει αποφασισμένος να μη συμπεριλάβει στους συνδυασμούς όσους είναι ήδη κομμένοι, αλλά και όσους έχουν προκαλέσει. Εδειξε, άλλωστε, την πρόθεσή του για ξεκαθάρισμα, όταν κάλεσε τον κ. Καραμανλή να αναλάβουν από κοινού πρωτοβουλία «κι ας ματώσουμε», διαφορετικά, όπως είχε πει, «θα μας πάρουν με τις πέτρες». Στη συνέντευξή του στον συνάδελφο Τάσο Παπά στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», απαντώντας σε ερώτηση για τα φαινόμενα αδιαφάνειας και διαφθοράς και στο ενδεχόμενο να επαναληφθούν, απάντησε κατηγορηματικά: «Η συμμετοχή στο συλλογικό εγχείρημα, που θα ξεκινήσουμε την επομένη των εκλογών, σημαίνει προσφορά και υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα και προνόμια. Οποιος συγχέει το ιδιοτελές συμφέρον του με αυτό της χώρας, δεν έχει καμία θέση στην προσπάθεια αυτή, αλλά και στις τάξεις μας. Θα είμαι άτεγκτος!».
Το κομματικό κόσκινο στη διαμόρφωση των εκλογικών συνδυασμών δεν είναι εγγύηση ότι θα εκλεγούν τελικά οι άξιοι και ικανοί και όxι οι καπάτσοι, αυτοί που ξέρουν το παιχνίδι της συναλλαγής με την εκλογική πελατεία, τον τρόπο να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση του εκλογικού τους αγώνα, όπως και την προβολή τους από τα μέσα δημοσιότητος. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο, που το επίπεδο του Κοινοβουλίου είναι ιδιαίτερα χαμηλό και δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες εποχές. Οι άξιοι και ικανοί, οι έχοντες προσόντα, αποφεύγουν να πολιτευτούν, διότι το θεωρούν -και καλά κάνουν- υποτιμητικό να συνωθούνται στα αρχηγικά γραφεία, αλλά και να κυνηγούν τον σταυρό προτίμησης με παζάρια, υποσχέσεις για ρουσφέτια και διαπλοκή με οικονομικά και άλλα συμφέροντα.
Πώς μπορεί, όμως, να αναβαθμιστεί το Κοινοβούλιο; Την πρώτη ευθύνη έχουν οι αρχηγοί και τα επιτελεία, τα οποία αυτοί ορίζουν για να αξιολογήσουν τους υποψηφίους και να καταρτίσουν τα ψηφοδέλτια. Οι αρχηγοί δεν πρέπει να αρκούνται σε όσους προσφέρονται να πολιτευτούν, αλλά θα πρέπει να επιστρατεύουν και προσωπικότητες και παράγοντες καταξιωμένους σε κοινωνικούς φορείς. Επίσης, αυτοί θα πρέπει να φροντίζουν για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, όπως και για την προετοιμασία στελεχών, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε πολιτικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Ενα κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία θέλει τουλάχιστον 15.000 στελέχη, άξια και ικανά να προσφέρουν υπηρεσίες στην εφαρμογή τής κυβερνητικής πολιτικής. Κυβέρνηση, που δεν έχει αυτό το δυναμικό ποιότητας, με το οποίο θα κινήσει την κρατική μηχανή, δεν μπορεί να πετύχει. Μόνοι τους οι υπουργοί, οι υφυπουργοί και οι γενικοί γραμματείς δεν τα βγάζουν πέρα με το γραφειοκρατικό τέρας, ούτε και μπορούν να το ελέγξουν. Τα κόμματα, συνεπώς, θα πρέπει να λειτουργούν ως σχολές στελεχών, τα οποία θα εκπαιδεύονται και θα δοκιμάζονται, αλλά προπαντός θα ελέγχεται το ήθος τους.
Οι υπουργοί, δυστυχώς, επειδή τα κόμματα δεν προετοιμάζουν στελέχη, χρησιμοποιούν, σε πολιτικές θέσεις του χώρου ευθύνης τους, συγγενείς, κουμπάρους και διάφορους παρατρεχάμενους. Και είναι γνωστό πόσο τις πληρώνουν αυτές τις επιλογές οι κυβερνήσεις. Είναι θετική η δήλωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, ότι και με αυτοδυναμία του κόμματός του θα επιδιώξει συναινέσεις και συνεργασίες με ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, αλλά και θα καλέσει άξιους εκτός ΠΑΣΟΚ και κομμάτων «να συμβάλουν από θέσεις ευθύνης σε μια εθνική προσπάθεια υπεράνω κομματικών διαχωρισμών». Θα είναι μεγάλη προσφορά στον τόπο, αν ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου κερδίσουν την εσωκομματική μάχη εξυγίανσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου