Με διαφορά φάσης

Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία επαίρονται που η κυβέρνηση πήρε τη γενναία απόφαση να πάει σε εκλογές λέγοντας την αλήθεια στον ελληνικό λαό για την κατάσταση της οικονομίας και την ανάγκη λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, όμως, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Είναι παρούσα περισσότερο από δύο χρόνια, διάστημα κατά το οποίο ο κ. Καραμανλής παρέμενε αδρανής. Οταν όλος ο κόσμος ελάμβανε μέτρα, ο Πρωθυπουργός απλώς παρακολουθούσε, και τώρα που η συζήτηση διεθνώς είναι το πώς θα βγούμε από την κρίση, θυμήθηκε να πάρει μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Ακόμη και το επιχείρημα ότι τώρα είναι η ώρα για τα μέτρα διότι η κρίση στην Ελλάδα σήμερα γίνεται αισθητή, δεν ευσταθεί. Διότι ακριβώς επειδή η κρίση ήταν ήπιας μορφής είχαμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να λάβουμε εγκαίρως τα μέτρα εκείνα που θα μας επέτρεπαν να βγούμε νωρίτερα και ωφελημένοι από την κρίση. Αλλωστε όταν, πριν από περίπου έναν χρόνο, ο πρώην, καθ΄ ύλην αρμόδιος, υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης, διαπιστώνοντας την κυβερνητική αδυναμία να περιορίσει τις δαπάνες και να συγκεντρώσει τα προϋπολογισθέντα έσοδα κινήθηκε προς τη λήψη εισπρακτικών μέτρων, το κυβερνών κόμμα αντέδρασε διότι είδε τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις να υποχωρούν.

• Γ. Παπαϊωάννου | ΤΟ ΒΗΜΑ, Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Ο κ. Καραμανλής αντικατέστησε τον κ. Αλογοσκούφη και άλλαξε ρότα στην πολιτική του, ευελπιστώντας ότι ο κρίση θα περνούσε γρηγορότερα και η Ελλάδα θα τη γλίτωνε. Πόνταρε ακριβώς στην κρίση ήπιας μορφής που βίωνε η χώρα και στην ταχύτερη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας. Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν έτσι και σήμερα, με το δημόσιο έλλειμμα να κινείται κοντά στο 10% και να καλπάζει ασυγκράτητο, αναγνωρίζει την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων για να μη χρεοκοπήσει η χώρα.

Ετσι σήμερα που η συζήτηση σε όλον τον κόσμο είναι η διατήρηση της χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις, εμείς βαδίζουμε σε εκλογές με αντικείμενο τη λήψη φορολογικών μέτρων που θα περιορίσουν τα ελλείμματα και θα συγκρατήσουν το δημόσιο χρέος. Αλλά η αύξηση της φορολογίας μέσα σε κρίση στην ουσία υπονομεύει την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας. Διότι η επιβολή φόρων αφαιρεί χρήμα από την οικονομία, περιορίζει τη ζήτηση και ενισχύει τον κίνδυνο τα εισέλθει η χώρα σε παρατεταμένη ύφεση.