Η ΠΡΩΤΗ πράξη του προεκλογικού αγώνα παίχτηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, όταν ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε ως πρόγραμμά του ότι, αν εκλεγεί, θα περιορίσει τη σπατάλη στον δημόσιο τομέα και θ αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή. Ως γνωστόν τις δεσμεύσεις αυτές είχε αναλάβει τόσο το 2004 όσο και το 2007 και το μόνο που κατάφερε ήταν να διογκώσει τα προβλήματα και όχι να τα λύσει.
ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ Σαββατοκύριακο θα παιχτεί η δεύτερη πράξη. Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που ως εν δυνάμει πρωθυπουργός επωμίζεται μια ευθύνη ασύγκριτα μεγαλύτερη από εκείνη του απερχόμενου Κ. Καραμανλή. Κι αυτό γιατί εκείνο που προσδοκά ο μέσος ψηφοφόρος είναι ν ακούσει κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο από μια ανιαρή επανάληψη μέτρων περιοριστικού χαρακτήρα, τα οποία η κυβέρνηση Καραμανλή έχει και στο παρελθόν εξαγγείλει και στη συνέχεια αναιρέσει.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στη λογική ότι εξυγίανση του δημόσιου τομέα θα γίνει σε βάρος των εργαζομένων και ότι η φοροδιαφυγή θα παταχθεί με ξόρκια και μεγαλοστομίες, η κοινή γνώμη περιμένει ν ακούσει από τον Γ. Παπανδρέου μια συνολική πρόταση εξόδου της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα της ύφεσης και θα της δώσει τη δυνατότητα να μπει και πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης. Και φυσικά αυτή την πρόταση τη θέλει όσο το δυνατό περισσότερο εξειδικευμένη και συγκεκριμένη, ώστε να πληροφορηθεί ποιος και με ποιο τρόπο θα καταβάλει το κόστος για να φτάσει σε αίσιο τέρμα η προσπάθεια αυτή.
ΩΣΤΟΣΟ, εκείνο που κυρίως προσδοκά ο πολίτης από την πρόταση αυτή είναι να εμπεριέχει οπωσδήποτε το αναπτυξιακό στοιχείο, διότι χωρίς τη διάσταση αυτή η όποια πολιτική είναι μακροπρόθεσμα καταδικασμένη σε αποτυχία και στη δημιουργία νέων και μεγαλύτερων αδιεξόδων. Κι αυτό πρέπει ν αποτελέσει έναν από τους στόχους της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης. Η Ελλάδα πρέπει να μπει στον δρόμο της ανάπτυξης. Τώρα. Οχι το 2012 ή το 2015.
ΕΘΝΟΣ, ΓΝΩΜΗ, 08/09/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου